Παγωτό από τα παλιά

Σήμερα με έπιασε η λογοδιάρροια που με ενοχλεί στις Αμερικάνες food bloggers, κοινώς, κάνω ό,τι κοροϊδεύω! Είμαι όμως τόσο περήφανη για την ανακάλυψή μου που δεν μπορούσα να συγκρατηθώ! Αν βαριέστε το σεντόνι μου,  scroll down στη συνταγή :D

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70 και στις αρχές του 80, το παγωτό ήταν μια λιχουδιά ξεχωριστή και σπάνια! Τα πιτσιρίκια τότε δεν είχαμε την πολυτέλεια να αγοράζουμε τον πύραυλο ή το κυπελλάκι από το περίπτερο. Παγωτό τρώγαμε όταν μας έφτιαχνε η μαμά στο σπίτι. Θυμάμαι τη λαχτάρα που είχα όταν την έβλεπα να βγάζει το μεγάλο μεταλλικό μπολ για την κατάψυξη, μαζί με τις ζελατίνες και τα εβαπορέ! Αυτό σήμαινε ότι ήταν θέμα ωρών να φτάσει το πολυπόθητο παγωτάκι στο δικό μου μπολάκι! 

Πέρασαν λίγα χρόνια και έβρισκες παγωτά παντού. Τρώγαμε "Πατούσα", "Καραμπόλα", "Rocket" και "Grillo"(που το λέγαμε "σπρώξε-γλείψε") και σνομπάραμε το παγωτό της μαμάς. Κάπως έτσι ξεχάστηκε και το παγωτό και η συνταγή του. 

Όταν άρχισα να φτιάχνω γλυκά, έκανα και το δικό μου εύκολο και νόστιμο παγωτό από φυτική κρέμα γάλακτος, πιστεύοντας ότι τρώω κάτι υγιεινό. Όταν διάβασα απόψεις διατροφολόγων για το συγκεκριμένο υλικό, τα έχασα και φυσικά δεν ξανά έβαλα φυτική κρέμα στο σπίτι. Τότε θυμήθηκα το παγωτάκι της μαμάς μου. Δυστυχώς όμως, εκείνη δεν μπορούσε να το θυμηθεί με τίποτα. Λογικό, που να θυμηθεί μια συνταγή που έκανε 30 χρόνια πριν;

Άρχισα να ψάχνω στο ίντερνετ αλλά τζίφος. Όλες οι συνταγές παγωτού "της μαμάς" είχαν μεν εβαπορέ, αλλά είχαν και ζαχαρούχο και κρέμα γάλακτος. Αυτό που έκανε η δική μου μαμά το θυμόμουν μόνο με γάλα εβαπορέ και ζελατίνες και ήθελα να το δοκιμάσω με Noυνού light και γλυκαντικό, για να το κάνω με χαμηλά λιπαρά και χωρίς ζάχαρη.

Άρχισα λοιπόν τις δοκιμές. Έλιωνα τις ζελατίνες, τις ανακάτευα στο γάλα, έβαζα το μπολ στην κατάψυξη και έβγαζα το παγωτό και το χτυπούσα κάθε μια ώρα, όπως κάνουμε στα περισσότερα παγωτά. Η γεύση ήταν ωραία, αλλά το παγωτό γινόταν πέτρα την επόμενη μέρα! Ήθελες αλυσοπρίονο για να το κόψεις! Το ίδιο σχεδόν αποτέλεσμα είχαν όλα τα πειράματα που έκανα, μέχρι που για καλή μου τύχη, έπεσα πάνω σε μια συνταγή για σπιτικά marshmallows! Θα μου πείτε τι σχέση έχουν τα marshmallows με το παγωτό; Έχουν και τα δύο ζελατίνη και μέσω αυτής της συνταγής κατάλαβα ότι η ζελατίνη αν ανακατευτεί με υγρό και μετά χτυπηθεί στο μίξερ, δίνει ένα κάπως αφρώδες αποτέλεσμα!

Πιάνω κι εγώ, λιώνω τη ζελατίνη, την ανακατεύω στο γάλα και αρχίζω το χτύπημα. Φούσκωσε, άφρισε, βάζω το παγωτό στην κατάψυξη και περιμένω. Λίγες ώρες αργότερα διαπιστώνω ότι από πάνω έχει γίνει ένας νόστιμος παγωμένος αφρός και από κάτω το συνηθισμένο τούβλο! Αααααααα! Νεύρα! Αλλά δεν το έβαλα κάτω. Σκέφτηκα να το ξανακάνω αλλά αυτή τη φορά να βάλω το μείγμα να παγώσει λίγο και μετά να το χτυπήσω, μήπως και γλιτώσω αυτό το καταραμένο άφρισμα. Και πέτυχε!!! Happy end! Τελικά τα κατάφερα και μπορώ να πω οτι το δικό μου παγωτό είναι λίγο καλύτερο από αυτό που θυμάμαι να μας φτιάχνει η μαμά μου :D

Αρκετά όμως με την πολυλογία μου, Δείτε τη συνταγή:

2 κουτιά γάλα εβαπορέ light
5 μικρά φύλλα ζελατίνης
γλυκαντικό της επιλογής μας, ζάχαρη, στέβια ή μέλι (που δίνει καλύτερη υφή στο παγωτό)
1 κουταλάκι του γλυκού άρωμα βανίλια

Βάζουμε τα φύλλα ζελατίνης σε λίγο κρύο νερό να μαλακώσουν. Ρίχνουμε σε ένα κατσαρολάκι λίγο από το γάλα (πχ 100 ml) και το ζεσταίνουμε. Προσθέτουμε τη ζελατίνη στο γάλα και ανακατεύουμε καλά μέχρι να μαλακώσει. Ρίχνουμε και το υπόλοιπο γάλα στο κατσαρολάκι και κατεβάζουμε από τη φωτιά. Προσθέτουμε το άρωμα βανίλιας και το γλυκαντικό που μας αρέσει, λίγο λίγο και δοκιμάζουμε μέχρι να πετύχουμε τη γεύση που θέλουμε. Εγώ έβαλα 2 κουταλιές της σούπας natreen και ήταν μια χαρά για τα δικά μου γούστα. Ανακατεύουμε καλά και μεταφέρουμε σε αρκετά μεγαλύτερο μπολ. Το βάζουμε στην κατάψυξη για μισή ώρα περίπου, μέχρι να αρχίσει το γάλα να παγώνει και να κολλάει στα τοιχώματα του σκεύους. Τότε το βγάζουμε και το χτυπάμε στο μίξερ σε δυνατή ταχύτητα, για κανα πεντάλεπτο, μέχρι να τριπλασιαστεί σε όγκο! Δείτε, αριστερά είναι πριν το χτύπημα και δεξιά μετά:

Το βάζουμε στην κατάψυξη και περιμένουμε να παγώσει για να το φάμε! Προσοχή, δεν το βγάζουμε να το ξαναχτυπήσουμε όπως τα υπόλοιπα παγωτά, θα "κάτσει" και θα καταστραφεί! Ναι, το έκανε ΚΑΙ αυτό η χάρη μου και κατέληξα με μισό αφράτο και φανταστικό παγωτό στο μπολ και με άλλο μισό πετρωμένο :P

Έχω βολευτεί πάρα πολύ με τις άδειες συσκευασίες του Total κιλού. Είναι ό,τι πρέπει και για το χτύπημα του παγωτού και για την αποθήκευσή του. Αυτή τη φορά μοίρασα το μείγμα σε 3 τέτοια μπολ και έκανα τρεις διαφορετικές γεύσεις. Το ένα το άφησα βανίλια, στο άλλο πρόσθεσα 1 κουταλιά της σούπας κακάο και λίγο γλυκαντικό ακόμη κατά το χτύπημα και έγινε σοκολατένιο (κατά γενική ομολογία το νοστιμότερο από όλα) και στο τρίτο, αφού πρώτα το χτύπησα και αφράτεψε, πολτοποίησα 100 γραμμάρια φράουλες με 1 κουταλιά του γλυκού  natreen και 1 κουταλιά της σούπας μπαλσάμικο, τα ανακάτεψα και το έκανα φραουλένιο.

Μπορείτε να κάνετε ό,τι γεύση σας αρέσει, να βάλετε ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα ψιλοκομμένα και να το κάνετε παρφέ, να τρίψετε κουβερτούρα κτλ. Αν φτιάξετε το παγωτό για τα παιδάκια σας μπορείτε να βάλετε μέλι που βοηθάει το παγωτό να έχει καλύτερη υφή ή να χρησιμοποιήσετε τις ειδικές σειρές εβαπορέ που βγάζουν οι εταιρίες, για τα πιτσιρίκια.

Ελπίζω να το δοκιμάσετε και να σας αρέσει. Είναι εύκολο να φτιαχτεί, νόστιμο, με μόλις 4% λιπαρά (αν χρησιμοποιήσετε Νουνού light) και πολύ οικονομικό.